Na vota pi passari lu tempu si stava ni lu varveri o ni lu sartu o puru si stava dintra assittati attornu a la braciera a cuntari cosi chi successiru, cuntura e smafari.
Nta un paisi c’era un rocchiu d’amici, chi la sira si uncìa a lu circulu di li ricchi pi iucari a li carti, oppuru p’assittarisi fora e gorisi lu passiu e sparlari. Un gnornu don Giacintu, sociu di lu circulu, accattau a la fera un crastu pi fallu castrari, accussì, beddu ‘ngrassatu, pi Natali l’avissi ammazzatu e manciatu cu li parenti.
Du’ amici di lu cirulu lu vinniru a sapiri e la pinzaru bbona di manciarisi iddi lu castratu..
Accussì ci mannaru a la casa un servu, c’un buttigghiuni di vinu vecchiu, dicennu: “Vostru maritu vi manna stu vinu, chi ci rialaru e voli lu crastu picchi l’havi a purtari ni lu dutturi pi fallu castrari”.
La muggheri ci critti e ci lu detti. Quannu lu maritu turnau a la casa e ntisi lu fattu, addivintau un diavulu: “Porcu diavuluni, cu fu sa chianca di corna chi mi futtiu lu crastu? Lu vulissi sapiri pi daricci ‘na pista di furcunati”.
“Chi bo lu maritu, chissa appi a essiri ‘na truvata di l’amici tò, ti fazzu a biriri chi ti lu tornanu subitu. Tinta pi tinta t’arresta lu vinu vecchiu; chi va circannu!”- Accussì lu cunsulava la muggheri! Don Giacintu, però,‘un avia risettu e curriu fora pi circari lu crastu.
L’amici, chi ci tinianu li posti, ci mannaru arrera lu servu:-
“Signura, so maritu ci manna a diri ch’attruvau lu crastru, fu ‘na babbiata ntr’amici; anzi voli lu vinu chi ci rialaru, pirchì sta sira mancia fora cur iddi”.
Quannu la sira tardu don Giacintu riturnau, stancu di girari mmacanti, so muggheri tutta contenta ci dissi:-
“Menu mali ch’attruvasti lu crastu, ti lu dicìa chi c’era la manu di l’amici to? Lu viri? Ci varagnasti ‘na manciata, puru si ci avisti a mettiri lu vinu vecchiu, ch’anturazzu ti mannasti a pigghiari!”
VITO MARINO
AUTORE. Vito Marino